1. Znaki drogowe
Znakami drogowymi, w rozumieniu przepisów D1, są:
- znaki kilometrowe i hektometrowe,
- znaki pochylenia podłużnego,
- znaki regulacji osi torów,
- znaki granic administracyjnych.
2. Znaki kilometrowe i hektometrowe
1) Rozróżnia się dwa typy znaków
kilometrowych i hektometrowych
- słupki betonowe (rys. 6.1) zakopane w lawie torowiska,
- tablice umieszczone na slupach trakcyjnych (rys. 6.2).
2) Słupki betonowe ustawia się na
ławie torowiska w odległości 2,50 m od osi toru, z
uwzględnieniem następujących zasad:
- znaki kilometrów i hektometrów parzystych ,ustawia się po
prawej stronie linii kolejowej, a znaki hektometrów
nieparzystych, po lewej stronie (rys. 6.3);
- słupek maluje się bdalą farbą olejną, a oznaczenia cyfrowe
farbą czarną, po obydwu stronach słupka w kierunku
kilometrowania;
- wysokość cyfr oznaczenia kilometra i hektometra jest
jednakowa i wynosi 140 mm, szerokość - 60 mm, grubość i
odstęp między cyframi - 20 mm.
3) Tablice z oznaczeniami kilometrów i
hektometrów stosuje się na liniach zelektryfikowanych
niezależnie od słupka betonowego, w celu zapewnienia lepszej
widzialności znaku. Umieszcza się je wysokości ponad poziomem
główki szyny według następujących zasad:
a) Tablicę umieszcza się na najbliżej
stojącym słupie trakcyjnyni w stosunku do właściwego punktu
hektometrowego, przy czym:
- na slupie betonowym tablicę maluje się bezpośrednio farbą
na powierzchni słupa,
- na słupie stalowym zawiesza się tablicę wykonaną z blachy
lub tworzywa.
b) Tablice z oznaczeniami kilometrów i
hektometrów parzystych umieszcza się po prawej stronie linii
kolejowej a tablice z oznaczeniami hektometrów nieparzystych -
po lewej stronie. Jeśli wzdłuż linii znajduje się tylko jeden
rząd słupów trakcyjnych, wtedy tablice powinny być
umieszczane na przemian po obydwu stronach słupa, parzyste i
nieparzyste - zgodnie z kierunkiem kilometrowania.
c) Wymiary i odstępy cyfr na tablicy powinny
być zgodne z normą PN-60/M-0114, a cyfry namalowane czarną
farbą na białym tle i umieszczone według podanego wzoru.
Dodatkowo na boku słupa trakcyjnego maluje się cyfry ze znakiem
plus lub minus, oznaczające odległość słupa od hektometra, z
dokładnością do 0,1 in (np. +6,2).
4) Miarodajną wysokością
umieszczania tablicy jest w każdym przypadku dobra jej
widoczność z pojazdu trakcyjnego, w zasadzie około 2,0 m nad
poziomem główki szyny.
5) W obrębie torów stacyjnych, w
przypadku niemożliwości umieszczenia tablicy na slupie
trakcyjnym można ją umieścić na innych konstrukcjach (slupy
teletechniczne, wiaty, bramki itp.)
6) Na mostach można nie umieszczać
dodatkowych tablic z oznaczeniami kilometrów i hektometrów.
3. Znaki pochylenia podłużnego
1) Oznakowanie pochylenia podłużnego
przeprowadza się w wyznaczonych miejscach teoretycznego załomu
profilu, z uwzględnieniem następujących zasad:
a) Znaki pochylenia umieszcza się we wszystkich
miejscach zmiany pochylenia ze wzniesienia na spadek i odwrotnie
oraz na wszystkich załomach profilu - na stacjach i bocznicach.
b) Nie ustawia się znaku pochylenia w miejscu
załomu profilu podłużnego, jeżeli różnica sąsiednich
jednolitych pochyleń jest mniejsza niż 3%o, a pochylenia są
nie większe niż 6%o lub jezeli różnica sąsiednich
jednolitych pochyleń jest mniejsza niż 2%o a pochylenia są
większe niż 6%o, w tym celu najlepiej sporządzić szkic
według podanego wzoru (rys. 6.4) i wyznaczyć na nim miejsca
znaków pochylenia zgodnie z postanowieniami przepisów D1:
najpierw w kierunku kilometrowani,a linii (na rysunku linia
ciągła), a następnie w kierunku przeciwnym (linia przerywana)
oraz ustalić, które oznaczenia mogą być pominięte (na
rysunku - znak przekreślony)
c) W przypadku rozdzielenia dwóch
niejednolitych pochyleń (spadku od wzniesienia lub odwrotnie)
odcinkiem poziomym (pochylenie zerowe), znak pochylenia
urnieszcza się przed odcinkiem poziomym patrząc w kierunku
kilometrowania.
d) Tablice z oznaczeniami pochylenia
podłużnego (rys. 6,5 i 6.6) umieszcza się na wysokości około
1,75 rn ponad poziomem główki szyny, w następujący sposób:
- na liniach nie zelektryfikowanych tablice dotyczące
sąsiednich odcinków zawiesza się na wspólnym słupku
ustawionym na krawędzi torowiska, z prawej strony linii w
kierunku kilometrowania;
- na liniach zelektryfikowanych tablice umieszcza się po obu
stronach linii, zwrócone oznaczeniami w kierunku maszynisty, na
najbliższym słupie trakcyjnym w stosunku do wyznaczonego
miejsca ustawienia znaku pochylenia podłużnego, przy czym: na
slupie trakcyjnym betonowym tablicę maluje się bezpośrednio
farbą na powierzchni słupa, na słupie trakcyjnym metalowym
tablicę zawiesza się na wspornikach, w przypadku wystąpienia
dwóch znaków drogowych na jednym slupie trakcyjnym oznakowanie
pochylenia podłużnego wykonuje się pod znakiem kilometrowo-hektometrowym.
e) Oznaczenia cyfrowe maluje się czarną farbą
olejną na białym tle, według następujących zasad:
- na górnej części tablicy podaje się wartość maksymalnego
pochylenia podłużnego, wybrane ze wszystkich pochyleń danego
odcinka, z zaokrągleniem do 0,5%o,
- na dolnej części tablicy podaje się odległość między
znakami pochylenia podłużnego (załomami profilu), z
dokładnością do 10 m,
- wysokość cyfr, oznaczenia wartości pochylenia podłużnego
oraz długości odcinka, na którym to pochylenie występuje,
wynosi 85 mm, szerokość 45 mm, grubości, odstęp między
cyframi - 15 mm, kąt nachylenia 25st.
4. Znaki regulacji osi torów
1) Oznakowanie linii znakami regulacji przeprowadza się dla torów głównych i leżących w nich rozjazdów. Oznaczenia wykonane na znakach dotyczą dwóch płaszczyzn: poziomej (w planie) i pionowej (w profilu). Zależnie od typu znaku regulacji oznaczenia wykonuje się w formie nacięć, malowania lub bolców.
2) Rozróżnia się następujące typy znaków regulacji (rys. 6.7):
a) znak wysoki - w postaci kawałka szyny lub
pala drewnianego, osadzony w ławie torowiska; wierzch znaku
znajduje się na wysokości 10-20 cm powyżej teoretycznej
niwelety toru; na znaku są wykonane nacięcia określające
odległość oraz wysokość projektowanej osi toru (rys. 6.7a i
d)
b) znak niski - stosowany na stacjach,
indentyczny jak znak wysoki, ale wierzch znaku jest opuszczony do
poziomu terenu, na znaku jest oznaczona tylko odległość od osi
toru, natomiast wysokość niwelety jest podana w protokole
regulacji (rys. 6.7b).
c) znak na słupie trakcyjnym (rys. 6.7c)
- w formie nacięć na konstrukcji słupa,
- namalowany farbą,
- w postaci nitu lub bolca
we wszystkich odmianach odległość osi toru od punktu
odniesienia wypisuje się farbą na slupie.
3) Znaki regulacji umnieszcza się w
punktach głównych krzywizn, w początku i końcu rozjazdów, na
załomach profilu oraz w punktach pośrednich - według
specjalnego wykazu sporządzonego w wyniku projektu regulacji. Na
liniach zelektryfikowanych, gdzie układem odniesienia regulacji
są słupy trakcyjne, punktów pośrednich między słupami nie
stabilizuje się.
Szczegółowe rozmieszczenie znaków zawiera protokół
regulacji.
5. Znaki granic administracyjnych
Znaki te (rys. 6.8) ustawia się poza zasięgiem pracy maszyn torowych, w miejscu granic administracyjnych dyrekcji, oddziałów drogowych oraz jednostek liniowych służby drogowej (DRS, DZ, DT). Litery i cyfry maluje się czarr~ą farbą na białym tle.
II Typy i rodzaje znaków
Rys.6.1. Znaki kilometrowe i hektometrowe (wzór stary)
Rys.6.2. Znaki kilometrowe i hektometrowe stosowane na liniach
zelektryfikowanych (wzór nowy)
(na słupach betonowych - malowane, na słupach metalowych -
tabliczka)
Rys.6.3. Rozmieszczenie znaków kilometrowych i hektometrowych na
linii
Rys.6.4. Miejsce ustawienia znaków pochylenia podłużnego:
a) sposób wyznaczania
b) schemat rozmieszczenia
Rys.6.5. Znak pochylenia podłużnego na liniach
niezelektryfikowanych
1 - znak (nacięcie) teoretycznej rzędnej załomu profilu oraz
rzędnej niwelety po uwzględnieniu łuku wyokrąglającego
załom
2 - pręt o średnicy 8-10mm i długości 0,5m
Rys.6.6. Znaki pochylenia podłużnego na liniach
zelektryfikowanych
Rys.6.7. Znaki regulacji osi toru
a) na szlaku
b) na stacji
c) na słupach trakcyjnych
d) na palu drewnianym.
Na znakach a), c), d) należy podać: R - promień łuku [m], h -
przechyłkę toru [cm], e - poszerzenie toru w łuku kołowym
[mm], p - długość odcinka zmiany e (od e do 0)
Rys.6.8. Znaki granic jednostek administracyjnych
III Zasady wykonywania przeglądów i konserwacji znaków drogowych
1. Celem przeglądów i konserwacji znaków drogowych jest usuwanie skutków ich zniszczenia, przesunięcia lub uszkodzenia.
2. Przeglądy polegają na identyfikacji znaków w terenie oraz na sprawdzeniu ich stanu. W czasie przeglądów ustala się zakres konserwacji, niezbędne materiały oraz bada się okoliczności mające wpływ na zniszczenie znaków.
3. Przeglądy są przeprowadzane jako okresowe
lub doraźne.
Przeglądom okresowym - raz na 2 lata (na wiosnę) - podlegają
znaki kilometrowe, hektometrowe oraz znaki załomu profilu.
Przeglądom doraźnym podlegają pozostałe znaki drogowe, w
miarę występujących potrzeb. Przeglądy okresowe oraz
przeglądy doraźne mogą być wykonywane łącznie z innymi
pracami. Przeglądom nie podlegają znaki celowo ukryte pod
powierzchnią ziemi.
4. Przeglądy okresowe są wykonywane przez zespół w składzie przedstawicieli: sekcji drogowej lub odcinka drogowego (kierownik nadzoru liniowego lub zawiadowca odcinka drogowego) i oddziału geodezyjnego. Harmonogramy przeglądów okresowych opracowują sekcje lub odcinki drogowe w porozumieniu z oddziałem geodezyjnym. Przeglądy doraźne są wykonywane w miarę potrzeby przez pracowników sekcji lub odcinków drogowych.
5. Identyfikacja znaków w terenie jest wykonywana na podstawie dokumentów i polega na sprawdzeniu prawidłowości i zgodności danych w dokumentach z usytuowaniem znaku w terenie.
6. Jeżeli w wyniku przeglądu stwierdzono brak lub uszkodzenie znaku, potrzebę ponownego ustawienia lub przestawienia albo wykonania prac konserwacyjnych - wówczas należy to odpowiednio udokumentować wpisując zakres i rodzaj prac według wzoru podanego w tabeli 6.1.
7. Do prac konserwacyjnych zalicza się:
1) oczyszczenie i zabezpieczenie przed
korozją metalowych elementów znaku,
2) umocowanie poluzowanych metalowych
elementów znaku,
3) wymianę znaków uszkodzonych lub
zniszczonych,
4) uzupełnienie znaków brakujących,
5) malowanie znaku i malowanie cyfr
niewidocznych (zatartych),
6) założenie lub wymianę tablic
umieszczonych na wspornikach (słupach sieci trakcyjnej),
7) usunięcie znaków zbędnych.
Prace konserwacyjne wymienione w punktach 1), 2), 5), 6), 7)
wykonują jednostki liniowe służby drogowej (sekcje lub odcinki
drogowe), a prace konserwacyjne wyrnienione w punktach 3) i 4) -
przy współudziale oddziałów geodezyjnych.
8. We wszystkich przypadkach, gdy stwierdzono potrzebę wykonania tylko takich prac konserwacyjnych, które może wykonać zespół przeprowadzający przeglądy, należy je wykonać podczas przeglądu, bez konieczności wpisywania ich do zestawienia wymienionego w punkcie 6.
9. Uzupełnieniu podlegają te znaki, których ustalenie miejsca położenia jest możliwe na podstawie dokumentów i nie wy- maga przeprowadzenia nowego pomiaru. Znak należy umieszczać w miejscu nie stwarzającym zagrożenia ponownego jego zniszczenia.
10. Dla potrzeb administracji liniowej dyrekcji okręgowych kolei państwowych wyniki przeglądów i konserwacji znaków podaje się w sprawozdaniu pdsenmym. Sprawozdanie powinno zawierać zakres i rodzaj zalecanych prac konserwacyjnych oraz liczbowe zestawienie znaków brakujących i zniszczonych.
Tabela 6.1.
Zestawienie prac konserwacyjnych znaków drogowych
Oddział Drogowy Kolei Państwowych w............................................. |
Linia............................................... od km....................do km.............. |
Sekcja Drogowa (Odcinek Drogowy) w...................................................... |
Rok........................... |
Kilometr | Rodzaj i nazwa znaku |
Prace konserwacyjne wymagane |
Prace konserwacyjne wykonane |
Uwagi |
Przegląd wykonano dn........ | Konserwację wykonano dn............... |
Zespół w składzie: Podpisy ........................... ............. ........................... ............. ........................... ............. |
............. ............. Pieczęć Podpis |